Şizofrenik Bir Aşk

Bir rüya görüyorum.

Ruhumun derinliklerinde saklı senden bir parçam

neden oluyor bu rüyaya..

Öyle kusursuz ve özel ki..

ama kan tadı var ağzımda 

paslı ve tuzlu

yoğun bir koku geliyor burnuma.

kırmızı bir leke takılıyor gözlerime

ellerim ellerim kan içinde 

nerden geldiğini anlamaya çalışırken 

seni görüyorum..

cansız bir şekilde yatıyorsun bembeyaz parkenin üstünde.

donuklaşıyor gözlerim..

çığlık atıyorum ama sesim çıkmıyor..

cansız bedeninde öyle masum ki gözlerin..

bütün kirliliklerinden arınmış gibi bakışlarını dikmiş üstüme

biraz korku mu var o gözlerde

ama nedenn ?

arındırmadım mı seni o kirli bedeninden 

özgür değil mi ruhun artık ?

ellerimle söküp aldım o kirlenmiş kalbini

huzurla uyu artık sevgilim..

Kendi ellerimle son vermek istedim hayatına. 

Ve cansız dudaklarına bir öpücükle veda etmek..

daha fazla kirlenme diye artık.

ruhun bu dünyaya ait olmadı hiç bir zaman

bedeninse çok kirlenmişti artık

öyle yoğun bir duyguyduki seni öldürme isteği.

ellerimde kanını hissettiğimde aldığım haz sana olan aşkımdan daha güçlüydü sevgilim.

herşeyin bir bedeli olmalı 

kendi adeletimi uyguladım ben doğru olanı yaptım

sen ruhumu almıştın bedenimden 

bende bedenini aldım ruhundan 

adil bir takas değil mi sevgilim?

artık kirliyiz ikimizde 

eşitiz bu aşkta..

haksızlık yok artık adeletsizlik yok ..

ask var sadece geriye kalan tek şey ask..

ölümün ötesinde kutsallığımız.

bana vermemek için sokaklarda sattığın kalbini aldım işte senden..

Ben..ben..

böyle olsun istememiştiiiiim..

ben sadece sadece... artık kendimde bilmiyorum ne istediğimii.

beni ne hale getirdin görüyor musunn??

senin yerinde olmayı tercih ederdim şuan 

ama sen yapamazdın benim yaptığımı çünkü çünkü hiç bir zaman cesaretin olmadı değil mi ?

her zamann her zaman korkak herifin teki oldun.

köşe bucak kaçtın yalanların arkasına saklandınn.

Ve yine ben davrandım.

Senin yerine ben ikimizi sonsuzluğa bıraktım..

Sana olan nefretim öyle tutkulu ki

tüm ruhum tükendi...

çığlıklarım sarıyor bu kasvetli odada çevremizi.

ilk defa bu kadar yakınız birbirimize

ilk defa gerçekten bana bakıyor gözlerin.

yerde biriken kanında kendi yansımamı görüyorum..

artık bitti diyorum sessizce..artık bitti..

nefesimi tutmuş adım adım yaklaşıyorum sana eğiliyorum 

nefes almıyorsun.ama gözlerini üstümde hissediyorum

uzanıyorum yanına yüzünü çeviriyorum kendime öpüyorum dudaklarını hafifçe

bu oda bizim sonsuzluğumuz olucak sevgilim bir daha kimse ayıramaz bizi 

Sonsuza kadar sadece sen ve ben  bu karanlık,senin kanınla kaplı odamızda..

O Kelimeler...

Bu iki kelime benim için ne demek bilir misiniz?

Saatlerce bu iki kelimeye bakıp ağlamışlığım vardır.

Yeryüzünde hiçbir kelime yoktur ki

Kalbimi böylesine derinden yaralayan,

Nefesimi kesen,soluksuz bırakan..

İhtiyacım olan her şey o kelimelerde saklı

Mutluluğum mutsuzluğum.

O iki kelime benim tüm geçmişim

Sırlarım, geleceğim..

Aşık olunur mu hiç kelimelere ?

Olunuyormuş..

Hem kalbimi ısıtan

Hem de ruhuma dayanılmaz bir ıstırap veren

Hem gülümseyip hem ağlamama sebep olan.

O iki kelimenin arkasında saklı benliğim her şeyim.

Her harfini tek tek nefes alır gibi içime soluduğum.

Üstünde parmaklarımı dolaştırıp saatlerce her harfi ezberlediğim.

O iki kelimeyi söylerken ruhumdan bir parça koparıyorum her defasında.

Yok oluyorum ama ölmüyorum

Ben o iki kelimeye tutunarak yaşıyorum.

Yeryüzündeki en anlamlı sözcükler benim için

Ve dünyanın en etkili büyüsü benim üzerimde denenen.

Bir başkasında bende bıraktığı etkiyi bırakması mümkün değil ki.

Sakladığım ne varsa orda işte.

Benim özüm benim ruhum benim kalbim..

Beni çözmek isteyenler var ya hani

Siz evet size diyorum

Ben işte o iki kelimeden ibaretim

Milyon kez söylesem bıkmayacağım

Her defasında içime çekip başımın dönmesine sebep olacak

Asla bitmeyen tükenmeyen

Büyü mü sihir mi lanet mi ne derseniz diyin

Ama o iki kelime

O günden beri benim bütün hayatım..

Okuması kolay ama sesli söylenmesi imkansız.

O kelimeler

O iki kelime..

A...L...

Ruhum

Önümdesin Şimdi

Ve bir bakıyorum arkamda.

Kafamı bir çeviriyorum yanı başımdasın.

Gözlerimi kapatıyorum yoksun..

Ruhum..

Hayalini içiyorum..

Hayaline içiyorum.

Unutmuyorum Unutuluyorum..

Dersinki son gece mi ruhum ?

Bilmez misin ben son dedikçe yeniden başlarım.

Bilmez misin ki ruhum ?

Tanımaz mısın beni ?

Ne zaman uzaklaştık söylesene ruhum?

Ne zaman yabancı olduk birbirimize böylesine ?

Seni unuttum sandın değil mi ruhum ?

Bu mümkün mü bilmez misin, bilmez misin ruhum sen beni ?

Gel ruhum gel yanıma

Gel dinlenelim artık bir soluk alalım.

Çok yıprandık ikimizde

Çok yıprattılar ruhum..

Sensiz kimsesizim ruhum..

Seni harcadım birkaç değmez uğruna

Affet ruhum affet dön..

Çok mutsuzum ruhum..

Sar beni ruhum acıtamasınlar artık canımı

Küçüklüğüme götür beni ruhum

O evin bahçesinde seksek oynayan kız olmak istiyorum yeniden.

Yardım et ruhumm yardım et ayağa kalkmama.

Bir bataklığın içinde kıvranarak batmak istemiyorum.

Çocukluğumu getir bana ruhum

Hayatın toz pembe olduğu günlerimi

Masumluğumu getir ruhum.

Harcadılar bizi

Harcandık ruhum

Her çocuk bir gün büyürmüş..

Zorla bizi de büyüttüler ruhum

Istemiyorum ıstemiyorum ruhumm

Onların sahteliklerini

Asla anlayamacağım kurallarını

Istemiyorum dokunmasınlar.

Ruhummm var oluşumun temeli sen en saflığım

Nolur küsme ruhum nolur darılma bana

Kanmadım ruhum inan kandıramadılar beni

Vazgeçmedim senden vazgeçmem ruhum

Affet affet de biz kendi masumiyetliğimize dönelim ruhum

Bize göre değil yetişkinlerin dünyası.

Yeniden başlayalım ruhumm

Bu sefer hiç büyümeden..

Bir iz Bırak..

Bazen rüya görürüm..                                                                   

Gerçek olmasını isteyeceğimiz o rüyalardan biri işte.                                    

Hani uyanana kadar gerçek mi rüya mı olduğunu anlamayız..        

uyandığımızda da buruk bir hüzün olur ya hani işte öyle.

Bilmem ne söylesem ne desem..                                                           

ruhum sıkışmış bir tarafı uçurum bir tarafı zaman olan bir boşluğa.. 

Umut o kadar uzak geliyor ki gözüme..                                               

Bilmiyorum işte… 

Bu arala nasıl denir bilmem ki..                                                           

kırık buruk bir hüzün var sanki..                                                          

İçim en az şu kış kadar soğuk.                                                              

büyüme sancısı mı?

Yoksa çektiğim acıların sonucu mu ?                             

 Bilmiyorum.. 

Zaman böyle hızla akarken                                                               

 büyümemek için inat ediyorum işte                                                            

her zamanki asi baş kaldıran tavrımla.                                                     

Zaman dinlemiyor ya neyse işte..

Yazmak…                                                                                           

kendimi ifade edebilmemin tek yolu.                                                      

Ama bazen buda yeterli olmuyor.                                                              

ben söylemeden nasıl olduğumu anlayacak biri                                      

Yok mu bu dünyada ?        

Peki bir gün gerçekten yazma yetimi kaybedersem..                           

Daha kendimi ifade bile edememişken..                                                     

Normal biri olsaydım her şey kolay olurdu.                                         

Ama küçüklüğümden beri normallikten uzak biriyim..

Hayatta tek bildiğim şey yazmak..                                                      

Onu da doğru düzgün yapabildiğim söylenemez ya neyse..                   

Bu hayatta nasıl bir yerim ve amacım olabilir ki..                                

Tek istediğim bir hayalimin olması aslında..

Neyse yine saçma sapan şeylerle doldurdum beynini.                          

Karışığım işte günlüğüm çok karışığım.                                               

Rotasını kaybetmiş ve rüzgarla savrulan bir gemi gibiyim                    

en büyük amacı güvertedeki o küçük kızı korumak olan..

Dinlediğim şarkıdan bir söz ‘’Bir iz bırak burda iz bırakanlar unutulmaz’’                                                                                               ne dersin günlüğüm bende birinin hayatında iz bırakırmııyım bir gün bende bıraktıkları gibi..

Endless Love..

Seni seviyorum
Çünkü bilmiyorum başka nasıl yaşanır.
Senden öncesi diye bir şey yok hayatımda.
Sanki her şey seninle var olmuş gibi.
Beynim kabul etmiyor senden öncesini.

Sen öyle bir rüyasın ki
Hiç uyanmak istemediğim
Ben bir hologram sense tüm gerçekliğim
Yaşamak benim için sen demek
Seninle başlayan ve seninle biten milyonlarca gün..

Bazen unutuyorum kim olduğumu..
Büyük bir boşluk
İşte o zaman o sıcak bana sevgiyle bakan gözlerine tutunuyorum.
Tüm umutsuzluklarımdan soyutluğumdan kurtuluyorum.
Ne kadar kötü olsam da her defasında yeniden doğuyorum.
Çünkü biliyorum ki sonsuz bir yeminle bağlı bizim kalplerimiz.

Her şeyden uzak ve her şeye yakın
Herkesten öte ve aynı zamanda herkesle birlikte
Sen ve ben gibi..
Bazen ne düşünüyorum biliyor musun?
Bu dünya bu gezegen etrafımızdaki her şey
Sanki bizim birlikte olmamız için var olmuş gibi.

Gökyüzünde ki bir yıldıza baktığımda ona bağlı olan diğer yıldızı da görüyorum.
Yalnız gibi gözükseler de aynı dili konuşuyor onlar da..
Evrenin sonsuzluğunda ki bir bütün gibi
Uzaklığın mesafenin ve tüm engellerin hiçbir önemi olmadığını biliyorum artık.
Sevmek..
Bu kutsal kelime.
Engelleri ve tüm mesafeleri soyutlaştırıyor ve anlamsız kılıyor..
Hey mamo-chan
Ay ışığının bir rüya gibi süzüldüğü bu geceyi hiç unutmayalım olur mu?

Karalamalar..

Hayat karmaşık ve bende karmaşığım. Çözülmesi imkansız bir karmaşa.. bir kaos.. Bazen susmak gerekir ya, sadece susmak..İşte o suskunluklardaki belli belirsiz bir kalp atışıyım ben fark edilmeyen ama asla bitmeyen..

Bazı satır aralarında boşluk vardı hani..Dolmasa da önemli olmayan ama insanı huzursuz eden..Olmakla olmamak arasında gidip gelen şu kısa süreç.. hayat ve ölüm arasındaki o ince denilen çizgi gibi..

Konuşmaya ihtiyacı olan insanlar vardır.Ne olduğu ne anlattığı önemli değil konuşması gereklidir rahatlamak için yada kendini kandırmak için..

Bir amaç bir neden ararız hayatımızda hep yaşamak için hayatı değerli kılmak için..

Bunlara gerek yoktur bilmeyiz.

Aldığımız her nefes eşsiz yaşadığımız her saniye tarihe geçen bir an bilmeden yaşarız.Hiçbirşeyi ararken herşeyimizi kaybederiz.Ve o an geldiğinde pişmanlığımızı yaşarız.Bu böyle sürüp gider.Çünkü insanlar yaşamak için bir amaç aramaları gerekmediğini anlarlarsa oyun biter.

Soru işaretleri olmadığını onları kafamızda yarattığımızı anladığımız gün oyunun son perdesini de kapatırız..Ama daha yolumuz var geçireceğimiz evrimler duygusal yıkımlar,iniş çıkışlar 

deneyimleyebileceğimiz milyon tane şey..

Hayat basit olamayacak kadar eşsiz ve anlam aranmayacak kadar basittir oysa..

s'O'nsuz Aşk

Pencerene konan bir kuş olup

Uyurken izlemek isterdim seni

Ve büyülenmek güzelliğinle

Vazgeçebilmeyi dilerdim yapabilseydim

Seçme şansım olsaydı 

sevmemeyi dilerdim seni

Ama aşkı biz seçmedik ki..

Eskiden okuduğum bir roman vardı

Hani şu sandık lekeli olanlardan

Yaşanmışlıkları vardır ama 

Bir köşede unutulmaya 

Mahkumdurlar hani

Benim gibi yani.

Gittiğim küçük kasabalarda 

Gördüğüm her yüzü 

Sana benzetmemeyi isterdim

Yapabilseydim anılarımı silecek

Bir şehre gitmek isterdim

İçimdeki ölü hüzünden 

Kurtulabilseydim.

Masal olsaydık şu mutlu sonla bitenlerden hani

Gerçek hikayelerde the end erken gelir dimi

Ne yazık ruhumun

ilk perdesi kapandı erkenden

Kendi filminde yardımcı oyuncu olmak 

Ne garip değil mi ?

Uzatmaları oynuyorum

Çoktan bitmeliydi

Başka eller başka dudaklar

Kirlendik bir kere temizler mi zaman?

Aşk yüreğime sıkılan bir kör kurşun

Ama kalbim inatçı ölmüyor işte.

Ruhum öleli çok oldu

Ama atıyor hala kalbim

Neye gerek kime inat 

Bitmeliydi çoktan..

Ölür gibi sevmek..

Taparken kaybetmek..

Yanarken sönmek..

Kime gerek mutlu olmak

Ki zaten artık çok uzak

Kendi med-cezirlerimle 

Karşı koymaya çalışırken ay tutulmasına 

Dünya dönüyormuş meğer

Ben hala yerimde sayıyorum ya neyse..

Gönüllü bir melekten şeytan yaratmak

Bir ruhu sürgüne mahkum etmek

Görmüyor gözlerim

Küçüğüm koruyamadım seni

İzin verseydin bir bilseydin

Çok mu zordu sevgilim?

Senindim.

Aşk yastığının altında 

Cennetin anahtarı bir adım yakınında.

Biliyorum.Sen seçmedin.

Onlar yanlış anlattı bize.

Reva mı bu seni her düşündüğümde 

Yağmur yağıyor

Senfonik bir müzik gibi adın yankılanıyor 

Pencereme çarpan her damlada

Son bir dokunuş

Sen rüyalarıma giren melek yüzlü şeytan. 

Ver zehirli öpücüğünü 

Ve al kalbimi artık...