6 Şubat 2011 Pazar

Bir iz Bırak..



























Bazen rüya görürüm..                                                                   
Gerçek olmasını isteyeceğimiz o rüyalardan biri işte.                                    
Hani uyanana kadar gerçek mi rüya mı olduğunu anlamayız..        
uyandığımızda da buruk bir hüzün olur ya hani işte öyle.
Bilmem ne söylesem ne desem..                                                           
ruhum sıkışmış bir tarafı uçurum bir tarafı zaman olan bir boşluğa.. 
Umut o kadar uzak geliyor ki gözüme..                                               
Bilmiyorum işte… 
Bu arala nasıl denir bilmem ki..                                                           
kırık buruk bir hüzün var sanki..                                                          
İçim en az şu kış kadar soğuk.                                                              
büyüme sancısı mı?
Yoksa çektiğim acıların sonucu mu ?                             
 Bilmiyorum.. 
Zaman böyle hızla akarken                                                               
 büyümemek için inat ediyorum işte                                                            
her zamanki asi baş kaldıran tavrımla.                                                     
Zaman dinlemiyor ya neyse işte..
Yazmak…                                                                                           
kendimi ifade edebilmemin tek yolu.                                                      
Ama bazen buda yeterli olmuyor.                                                              
ben söylemeden nasıl olduğumu anlayacak biri                                      
Yok mu bu dünyada ?        
Peki bir gün gerçekten yazma yetimi kaybedersem..                           
Daha kendimi ifade bile edememişken..                                                     
Normal biri olsaydım her şey kolay olurdu.                                         
Ama küçüklüğümden beri normallikten uzak biriyim..
Hayatta tek bildiğim şey yazmak..                                                      
Onu da doğru düzgün yapabildiğim söylenemez ya neyse..                   
Bu hayatta nasıl bir yerim ve amacım olabilir ki..                                
Tek istediğim bir hayalimin olması aslında..
Neyse yine saçma sapan şeylerle doldurdum beynini.                          
Karışığım işte günlüğüm çok karışığım.                                               
Rotasını kaybetmiş ve rüzgarla savrulan bir gemi gibiyim                    
en büyük amacı güvertedeki o küçük kızı korumak olan..
Dinlediğim şarkıdan bir söz ‘’Bir iz bırak burda iz bırakanlar unutulmaz’’                                                                                               ne dersin günlüğüm bende birinin hayatında iz bırakırmııyım bir gün bende bıraktıkları gibi..