18 Ocak 2011 Salı

Karalamalar..




Hayat karmaşık ve bende karmaşığım. Çözülmesi imkansız bir karmaşa.. bir kaos.. Bazen susmak gerekir ya, sadece susmak..İşte o suskunluklardaki belli belirsiz bir kalp atışıyım ben fark edilmeyen ama asla bitmeyen..

Bazı satır aralarında boşluk vardı hani..Dolmasa da önemli olmayan ama insanı huzursuz eden..Olmakla olmamak arasında gidip gelen şu kısa süreç.. hayat ve ölüm arasındaki o ince denilen çizgi gibi..

Konuşmaya ihtiyacı olan insanlar vardır.Ne olduğu ne anlattığı önemli değil konuşması gereklidir rahatlamak için yada kendini kandırmak için..

Bir amaç bir neden ararız hayatımızda hep yaşamak için hayatı değerli kılmak için..

Bunlara gerek yoktur bilmeyiz.

Aldığımız her nefes eşsiz yaşadığımız her saniye tarihe geçen bir an bilmeden yaşarız.Hiçbirşeyi ararken herşeyimizi kaybederiz.Ve o an geldiğinde pişmanlığımızı yaşarız.Bu böyle sürüp gider.Çünkü insanlar yaşamak için bir amaç aramaları gerekmediğini anlarlarsa oyun biter.

Soru işaretleri olmadığını onları kafamızda yarattığımızı anladığımız gün oyunun son perdesini de kapatırız..Ama daha yolumuz var geçireceğimiz evrimler duygusal yıkımlar,iniş çıkışlar 

deneyimleyebileceğimiz milyon tane şey..






Hayat basit olamayacak kadar eşsiz ve anlam aranmayacak kadar basittir oysa..